Sigaramı sekizinci kattaki pencereden aşağıya attım. Rüyada gibi aşağıya düşen sigarayı izledim. Tüneğime döndüm, yatağıma oturdum. Boşluğumu, yazabildiklerimle yok edebilmek için günlüğümü karalamaya başladım.
Amaçsız yazılar
anlamsız kelimeler,
Hükümsüz yaratıcılık
Huzursuzluk
Endişe
Solmak
Açlık
Tükenmek
işkence çekmek
sersemlemek
karmaşıklık
bilinçsizlik
körlük
Günlüğümü bir kenara itip yastığıma gömüldüm, kafamdaki fikirleri unutmaya çalıştım. Artık yeni fikirleri ortaya atmayı bırakın içimdeki boşluk büyüyordu. Bu ne kadar daha sürebilirdi?
aslında o kelimeleri yorumlamak daha önemli yazmaktan... ama yazı biraz yeknesak olmuş, fakat bir kendini keşif için güzel.
YanıtlaSilyorumun için sagol babacan
YanıtlaSil