31 Ağustos 2009 Pazartesi

Yaşadıkça

İçimde soğuk rüzgarlar esiyor bazen
Nedenini bilmediğim
Artık bir şeyler çokta canımı
Yakmıyor eskisi gibi
Olsun demeyide öğrenmişim
Yaşadıkça
Ve daha öğrendiğim o kadar
Çok şey varki
Mesela beklemek
Gelmeyeceğin ihtimalinede
Razı bu gönül şimdiden
Hayat işte
Öylesine alıştıkki yarım kalmalara
Güçleniyoruz yaşadıkça
Kırılıyoruz sevdikçe
Fakat öyle bir büyüki yaşamak
Yılmıyoruz yinede
Bir bakmışız yeni bir sevgi
Filizleniyor hayatımızda
Yeni umutlar yeşeriyor bahçemizde
Öyle bir heyecan veriyorki
Alıp götürüyor acıları
Kapatıveriyor geçmez sandığımız yaraları
Yaşadıkça anlıyorum
O yaralarmış aslında bizi biz yapan
Oacılarmış böylesine güçlü kılan
Yaşadıkça anlıyor
Yaşadıkça kırılıyor
Yaşadıkça pes etmiyor
Büyüyoruz.....
 31.08.2009

4 yorum:

  1. Çünkü yaralar kendinden daha büyük bir yaralayla kapanıyor ancak.

    YanıtlaSil
  2. kalemine sağlık tam beni anlatmışsın galiba:)

    YanıtlaSil
  3. yaram kabuk bağlamıyor nedense yüreğine sağlık

    YanıtlaSil
  4. güzel bir çalışma tebrikler

    YanıtlaSil