10 Ekim 2009 Cumartesi

Eğer Sen Gidersen...


Adam dizleri üzerine çökmüş ve ellerini ona doğru kaldırıp yalvarırcasına söyleniyordu.

“gitme! ne olursun gitme..,”

Ama güneş batmakta kararlıydı, adam yakarmaya devam ediyordu:

“Ne olur beni böyle bırakma, sen gidersen ben biterim, sen gidersen karanlık çöker yüreğime, sen gidersen yaşama sevincim biter.”

Güneş aldırış etmeden batıyordu. Ara sıra ona göz kırparcasına bakıyor, merak etme yarın tekrardan doğarım dercesine ağır ağır yol alıyordu.

Ama adam çaresizlik içinde kıvranıyordu.

“eğer ki sen gidersen yaşama sevincim biter, eğer sen gidersen yaşayamam, eğer sen gidersen,”

Eğer sen gidersen…

Eğer sen gider...

Eğer sen…

Eğer se…

Eğer…

Adamın gür sesi gittikçe cılızlaşıyor ve sesi artık duyulamayacak derecede azalıyordu.

Başını avuçlarının arasına alıp içindeki tüm çaresizliği boşalttıktan sonra gene kendine gelmişti. Ve güneş gittikçe kızıllaşarak uzaklaşıyordu.

Adam tekrar tüm gücünü toplamıştı, kararlı bir şekilde güneşe bakarak son defa sesleniyordu.

“git, git artık ama bil ki sevgimi kaybedersen bir daha bulamazsın”

Adam tekrardan hüzünlenmişti. Kendi kendine söylenerek;

“git sende git, ben alışkınım gitmelere…”

Ve güneş batmıştı. Karanlığın hüznü çökmüştü genç adamın yüreğine, yıldızlar adamı biraz olsun teselli etmeye çalışıyorlardı ama tüm çabalar nafileydi, tek güneşin yerini o kadar yıldız dolduramıyordu. Adam kimsesiz kalmıştı, ne sığınabileceği bir yeri vardı artık, ne de sevgisini bölüşebileceği bir kimsesi… o koca sevdayı tek başına taşımalıydı ama o sevda adamın küçücük yüreğine sığamıyordu. Yüreğinde derin acılar hissediyordu. Artık oturacak gücüde kalmamıştı bulunduğu yerde uzanarak ellerini başının altına almış ve bacaklarını karnına doğru çekerek arasına derin derin iç çekiştirerek hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Adam gecenin dondurucu soğukluğuna tüm benliğini teslim ederek bir daha uyanmamak üzere derin bir uykuya dalmıştı.

Osman TUNCAY / o.tuncay191@hotmail.com

5 yorum:

  1. yüreğine sağlık dostum çok güzel yazmışsın ama aslında bütün ayrılıklarda bişeyleri kaybederiz farkında olmasakta içimizdeki masumluktan bişeyler ölür muhakkak

    YanıtlaSil
  2. büyük amaç uğruna ölmek sonsuza dek yaşamaktır...

    YanıtlaSil
  3. tek kelimeyle harika ve anlamlı bir yazı osman yüreğine sağlık

    YanıtlaSil
  4. Çok güzel ..yüreğinize sağlık.Kabulleniş bir nevi kurtuluş bazı konularda.Acılar dahil..Yüreğin kabuk tutmasına sebep..zaman da ilacı..

    YanıtlaSil
  5. haklısın zaman herşeyin ilacıdır. kapanmaz dediğimiz nice yaralar zamanla birlikte yok olup gitmiştir.

    YanıtlaSil