karanlığı avuturken bir şair düşün hiç uyumamış. sence bu hiç sevmemiş mi..?
Saat 12
gün yine paslı bitiyor
takvimden zamanlar düşerken
sen doğuyorsun yarınlarıma
katıksız çay sigara dumanlarında
Saat 1
yokluğuna dokunurken
dokunmuyor parmaklarım geceye
yüreğim darağacında
celladı düşüncelerimde ki hasret iplerinde
Saat 2
beynimde tüm kilise çanları çalmaya başladı başlayacak
içimdeki çocukta bir şey patladı patlayacak
her savaşta ilk vurulan yine ben miyim
bileğim yine büküldü yorgun heveslerimde
Saat 3
hasret çınar gibi büyümeye başladı
büyütürken her geçen saat özlemini
sevgimde tomurcuklar çatlıyor
bir sıkımlık gözyaşım kalmışken
Saat 4
uykuların yine firarda
bir yanım çöl bir yanım mecnun
iflah olmaz yangın yine başladı
çalarken içimde bir sevda saati karanlıktaki yanımda
Saat 5
başımı yasladım yanık ezan seslerine
tüm dualar şahit avutmazken ayazlarda
sonsuzluk uğramaz mı bana sonsuzluk hasretimde
gönlümde bir gül ağacı açtı gölgesindeyken gecenin
Saat 6
kimse sana ben gibi susamamıştır gülüm
içerim tüm denizleri hasretimden
sigaramın son nefesindesin yarınlar şimdi başlarken
yanıyorum imdat küllerim senin peşindeyken
Serdar San İzmir 12.1 2004
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder