14 Mart 2010 Pazar

Yürekten Bir Ayrılık

Karanlık çökmüştü genç adam yüreğindeki derin acıya aldırış etmeden kıza doğru yaklaştı. Beklide hayatının en zor dakikalarını yaşıyordu. Büyük bir üzüntü içinde son kez kızın güzel gözlerine bakmaya çalıştı ama başaramadı. Tekrardan başını öne doğru eğdi, bir yerden başlaması gerekiyordu biliyordu bunu, nerden başlayacağını bir türlü kararlaştıramıyordu. Ama genç çok kararlıydı mutlaka söyleyecekti. Kız gencin halindeki tuhaflığı sezmişti ama bir türlü anlam veremiyordu. Genç gözlerinde biriken yaşları belli etmemek için başını kaldırmıyordu.


Genç; Boğuk bir ses tonuyla artık seni görmeye gelmeyeceğim diyebildi kıza.

Kız çok şaşırmıştı. Hiç olmasa neden diye sorması gerekiyordu ama sormadı. Sadece ne olur yüzünü kaldırma diyebildi genç kız. Çünkü senin bu halini görürsem artık ben yaşayamam. Ben seni çok güçlü bilirdim. Senin yanındayken kendimi hep güvende hissederdim ama senin bu yıkılmış halini görmek beni çok büyük bir hayal kırıklığına uğrattı. Eğer ki yüzünde tek bir damla gözyaşı görürsem ben yaşayamam. Unutma ben seni hep sevdim ve yinede seveceğim. Seninle olamasam da var olduğunu bilmek bana daima yetecektir. Yeter ki sen mutlu ol. Kız bu cümleleri kurarken boğazında kelimeler düğümleniyordu. O da ağlamamak için kendini çok zor tutabiliyordu.

Genç, kızın onu teselli etmeye çalıştığını görünce daha da yıkılmıştı. O kızı terk etmişti ama kız onu yinede teselli ediyordu. Genç isyan edercesine yüksek bir sesle “ama ben seni canımdan çok seviyorum”.

Kız; biliyorsun bende seni çok seviyorum ama her şeyde bir hayır vardır derler unutma ben seni hep seveceğim hadi hoşça kal.

Genç; dur gitme lütfen gitme diyordu. Kız ise gencin bu yıkılmış halini görmemek için bir an önce gitmek istiyordu. Ama gidemiyordu, sırtını dönmeden olduğu yerde bekledi.

Genç; ne olur son kez bak bana, ne olur ağlamadığını göreyim…

Kız; hayır sana yüzümü dönemem, çünkü biliyorum içine dert olacak bu son bakışım…
Genç olduğu yerde çökmüştü, kız ise ağır adımlarla ayrılığa doğru ilerliyordu…



Not: Bu yazı görücü usulüyle evlendirilip sevgilisinden ayrılmak zorunda kalan dostuma armağan edilmiştir.

3 yorum:

  1. duygulanmamak elde değil Osman malesef hala böyle şeyler yaşanıyor

    YanıtlaSil
  2. bazen istemesekte ayrılmak zorunda kalıyoruz.ne kadar acı olsada hayat acımasız ve bizde bu acımasız çakın dişlilerine sıkışıyoruz,umarım kimseler bu çarka kapılmaz bu saatten sonra ,yüreğinize ve kaleminize sağlık (birgül )

    YanıtlaSil
  3. offf...
    seven yüreklere yapılan bu kaçıncı haksızlık?

    YanıtlaSil