23 Haziran 2010 Çarşamba

Bosluktaki yaprak




boslukta savruldu savruldu yaprak
düstü karanlik bir kuytuya

boslukta yer aradi kendine
aradi aradi aradi

geldigi yeri gectigi yollari
düsündü düsündü

takili kaldi bir telde
kendini iyi hissetti

aldirmiyordu artik hicbirseye olana bitene
gelip gecip gecene

ben iyiyim burada diyordu
baharlar geldi
kök sarmasiklar gibi sarilmisti
gitmeye hic niyeti yoktu
birgün karli soguk bir firtina ile düstü yere

o dikenli tel örgüde iken
oraya konan bir kus vardi
ona yardim etti

yaprak üsüdü yüregi buz kesti
anlamisti ki boslukta aradigi bosluk
hicte iyi bir yer degildi

bir süre daha ordan orara süründü savruldu
sonra gitmeye karar verdi

ucup giden son kuslarin pesine takilip gitti
ve bi daha dönmedi

boslukta savrulmak ne kadarda kötüydü
yaprak anladi ki
dalinda olmaliydi sonuna kadar
her mevsim
toprakta son bulmaliydi
dalindan topraga

...
bir yasanmisligin ardindan,
ilkyaz

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder