AYRILIKLAR CANIMI YAKIYOR: YANİ BARDAKLARI YERE BIRAKTIM!!

Gitmek gerekir bazen seni üzen seni içine çeken bir hüzün yumağının ucunda oradan oraya yaprak misali savrulmadan, elindekileri, ardındakileri düşünmeden, bir tek yanına yüreği ve vicdanını alarak gitmek gerek bazen!



Kimi zaman kendinden kaçmak çözümdür, kimi zaman aynadaki yansımandan, gölgenden bile soğursun işte o zaman gitmek lazım, insan geçmişi ile yüzleşmeli aynaya baktığında gördüğün senden utanmıyorsan, başın dimdik gitmek lazım o zaman, söylemek yapmaktan kolaydır bilirim, kazanmanın kaybetmekten zor olduğunu bilecek kadar; işte o yüzden bazen gitmek lazım!Ben kendimle yüzleşeli perdeleri kaldırdım gözümün önünden, belki de at gözlüklerimi çıkardım farkında olmadan, ön yargı ile yaklaştığım her şeyde neler kaybettiğimi ve neler kazandığımı hesapladığımda elimdeki terazide kaybettiklerimin çokluğu ile hüsrana uğradım, gitmek lazım dedim ve yola çıktım…Sonra değiştirdim kendimi herkesi sevdim en az kendimi sevdiğim kadar, güvendim en az kendime güvendiğim kadar, ön yargısız fırsatlar verdim birden fazla insanlara, yüreğim ağzımda gezdim kimseyi üzmemek – kırmamak adına, sonra parçalanmış kırılmış beni görmeye başladım her gece başımı yastığa koyup gözlerimi tavana diktiğimde, gitmek lazım dedim ve yola çıktım…Bir daha değiştim şimdilerde kim ne kadar hak ediyorsa o kadar değer görüyor, o kadar destek veriyorum, ben tercihlerimi yaşadım–yaşıyorum da, kimseye git demedim gitmek isteyene de kal demedim, benden gidenler geçte olsa farkındalığı fark ettiler yalnız o zamanda çok geç oldu, dostum diyen sözlere değil eylemlere göre dostumu buldum!